Έχουμε καθήκον ως εργαζόμενοι να ενημερώσουμε τους πολίτες για την νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο, σχετικά με το νερό.  

Η πραγματικότητα στον κόσμο και στην Ελλάδα έχει ως εξής:

Ανακοινώθηκε η ένταξη του νερού στο χρηματιστήριο μελλοντικών συμβολαίων της Wall Street. Το Ευρωπαϊκό Κίνημα Νερού (EWM), συμμετέχει στην καταγγελία που έχει γίνει από τον Ειδικό Εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών για το Δικαίωμα πρόσβασης στο Νερό, Pedro Arrojo-Agudo. Η έναρξη αυτής της εισαγωγής του Νερού στο χρηματιστήριο, καθιστά το απαραίτητο αγαθό για τη ζωή, εμπόρευμα.

Ταυτόχρονα, η Ελληνική κυβέρνηση επιλέγει την εκκίνηση της ιδιωτικοποίησης του νερού, ξεκινώντας από την ΕΥΔΑΠ Παγίων. Ξεκινάει τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης, μέσω ΣΔΙΤ, “Διαχείριση – Λειτουργία και συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.) Αθήνας”. Πρόκειται λοιπόν για κίνηση  παραχώρησης κρίσιμων υποδομών και άμεση εμπορευματοποίηση του κύκλου του νερού. Παραχωρείται η διαχείριση τους σε ιδιώτες, όπως και τα νερά της Αιτωλοακαρνανίας, Φθιώτιδας , Φωκίδας και Βοιωτίας. Το μοντέλο αυτό ιδιωτικοποίησης, είναι παρόμοιο με αυτό της Χιλής του Πινοσέτ και δεν αναφέρεται απλά σε δίκτυα ( όπως Γαλλία – Γερμανία κ.τλ ) αλλά στην ιδιωτικοποίηση του ίδιου του κύκλου του νερού.

Σε ότι αφορά τις ΔΕΥΑ, τα σενάρια για μεγάλες αλλαγές μέσω συνενώσεων, συνεχίζονται, όπως και η σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), για την κατασκευή μεγάλων έργων, χωρίς να ξέρουμε ποιες είναι οι ακριβείς προθέσεις της κυβέρνησης. Ξέρουμε όμως καλά, πως οι ΔΕΥΑ είναι δημιούργημα των τοπικών κοινωνιών, των εργαζόμενων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, που διασφαλίζουν την παροχή ποιοτικού νερού και στις πιο απομακρυσμένες επαρχίες της Ελλάδας. Ξέρουμε επίσης, πως έχουν διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο ευρωπαϊκά προγράμματα επενδύσεων, προστατεύοντας την δημόσια υγεία, τόσο όσον αφορά στην ποιότητα του νερού όσο και στην διαχείριση των λυμάτων. Ξέρουμε ακόμη, πως εν μέσω πανδημίας, παρ’ όλο που η εισπραξιμότητα των λογαριασμών ύδρευσης έπεσε περίπου 40% και τα επίπεδα ανεργίας και οικονομικής ασφυξίας έχουν διαμορφωθεί σε πρωτοφανή επίπεδα, παρ’ όλα αυτά, οι ΔΕΥΑ συνεχίζουν να υδροδοτούν τα νοικοκυριά, λαμβάνοντας υπόψη τους τη φύση του νερού ως κοινωνικό αγαθό και ως απαραίτητη προϋπόθεση για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Ακόμη δεν ξεχνάμε τον ρόλο της ΕΥΑΘ στην διαχείριση της πανδημίας, της οποίας δημιούργημα είναι, το πρόγραμμα ανίχνευσης ιικού φορτίου στα λύματα. Ένα μοντέλο, που είναι αυτήν την στιγμή ο πιο αξιόπιστος δείκτης της εξάπλωσης της νόσου. Αυτά μπορούν να συμβούν μόνο όταν το νερό και η αποχέτευση θεωρούνται ανθρώπινο αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Ο τρόπος διαχείρισης του νερού είναι εικόνα της δημοκρατίας ενός τόπου. Το νερό όμως δεν είναι θέμα συντεχνιακό ώστε να αντιμετωπιστεί από εργαζόμενους σε επιχειρήσεις ύδρευσης αλλά είναι θέμα όλης της κοινωνίας και περιουσία όλων των πλασμάτων της φύσης. Μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που ετοιμάζουνε οι αγορές. Το ενδιαφέρον μας είναι ευρύτερο και αγγίζει οποιαδήποτε διαχείριση και προστασία υδάτινων πόρων .

Ο αγώνας για τα κοινά αγαθά είναι ένας ενιαίος αγώνας και κοινό αγαθό δεν είναι μόνο το νερό , είναι η υγεία, η παιδεία, ο αέρας, οι θάλασσες, τα βουνά, το περιβάλλον, ο πολιτισμός, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Δημοκρατία.

Και γίνεται εύκολα κατανοητός με την απλή φράση :

Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη

Το νερό δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα.